Obrońcy Jedi
Obrońcy byłi specjalizacją przeznaczoną dla tych, którzy cenili sobie sprawność fizyczną i zdolności w walce. Cechowali się wszechstronnością i męstwem, a swoje umiejętności bitewne szkolili od najmłodszych lat. Cały wolny czas spędzali na ćwiczeniach i treningach. Nie skłaniali się też ku zasadzie bycia nauczycielami przez całe swe życie, więc często mieli na sobie blizny i inne ślady po wielu stoczonych walkach.
Jako najliczniejsza grupa, Obrońcy stali się reprezentantami Jedi w Galaktyce i stanowili grupę, która w bezpośredni sposób była w stanie bronić Zakon przed licznymi wrogami.
Obrońcy są spadkobiercami pierwszych Jedi, którzy opuścili swoją rodzinną planetę, Tython, celem stworzenia Galaktyki bezpiecznej dla niewinnych istot. W czasach pokoju byli oni niejako armią Republiki, której zadaniem było utrzymanie pokoju i zatrzymywanie przestępców. Obrońcy działali szczególnie aktywnie w rejonach Zewnętrznych Rubieży, gdzie często prawo Republiki nie było egzekwowane.
Jako swój symbol najczęściej używali miecza o niebieskim ostrzu.
Obrońca z czasów Wielkiej Wojny Galaktycznej
Mistrzowie Oręża
Nazywano ich także „Specjalistami broni egzotycznych”. Tytuł ten otrzymywano, kiedy Obrońca w mistrzowski sposób opanował sztukę posługiwania się bronią inną niż zwykły miecz świetlny. Mogła to być na przykład pika świetlna, bicz świetlny, ale także podwójny miecz świetlny. Również broń dystansową oraz walkę wręcz traktowano jako egzotyczną.
Jedi podążający tą bardzo mało popularną drogą zwykle poświęcali całe swe życie, by w perfekcyjny sposób władać wybranym orężem. Wbrew pozorom nie byli wyjątkowo brutalni czy agresywni, po prostu odczuwali, że największe zespolenie z Mocą uzyskują podczas ciężkich treningów i bezpośredniej walki.
Wraz z uzyskaniem tytułu mistrzowskiego często starali się przekazać swoją wiedzę innym Jedi.
Najłatwiej można było ich spotkać w czasach przed narodzinami Exara Kuna. W latach późniejszych, kiedy to Republika stała się mniej niebezpieczna, ich rola znacząco spadła.
Mistrz oręża
Strażnicy Pokoju
Byli jedną z najstarszych rozpoznawanych grup w Zakonie. Specjalizowali się w sprawach związanych z bezpieczeństwem i utrzymywaniem porządku. Pomimo swych niewątpliwych umiejętności bojowych nie zajmowali się zmaganiami na froncie, lecz wyszkolono ich w pracy z tłumami, zatrzymywaniu przestępców oraz gaszeniu przejawów agresji w samym zarodku. Na specjalną prośbę rządów Strażnicy Pokoju mogli wspierać lokalne władze na różnych planetach.
W przypadku Coruscant Strażnicy Pokoju tożsami byli z Siłami Ochrony Świątyni, której celem było patrolowanie terenów wokół Świątyni Jedi i ochronę przed różnego rodzaju terrorystami i fanatykami.
Jedi pilujący Coruscant z dachu budynku.
Piloci Asy
Wszyscy należeli do Korpusów Pilotów Jedi. Dzięki silnej wrażliwości na Moc zwiększali szybkość swoich reakcji, precyzję w namierzaniu celów i opanowanie podczas bitwy. Nigdy natomiast wpływali na umysły swoich przeciwników. Łącząc te specjalne zdolności z ponadprzeciętną umiejętnością pilotażu, byli w stanie wykonywać niemożliwe dla zwykłych pilotów manewry. Jedną z wyjątkowych zdolności wykorzystywanej przez Asów była bitowięź, która pozwalała połączyć umysły kilku Jedi.
Piloci podróżowali po całej galaktyce, nierzadko przyłączając się do załóg dużych republikańskich okrętów. Po reformacji Russańskiej Marynarka Republiki została rozwiązana, lecz piloci-asy często wspierali siły obronne planet i sektorów.
Mistrz Saesee Tiin, jeden z najlepszych pilotów Jedi
Instruktorzy
Ścieżkę tę zwykle obierali Jedi, którzy odnajdywali w sobie powołanie do szkolenia młodych adeptów Mocy w jednej z wielu dziedzin, takich jak sztuka władania mieczem świetlnym, astronomia, czy historia. Poprzez nauczanie innych poszerzali oni własną wiedzę i zrozumienie o Mocy. Potrafili także dostrzegać słabe i mocne strony swoich uczniów, dzięki czemu wiedzieli jak prowadzić ich edukację i strzec przed wpływami Ciemnej Strony.
We wczesnych latach Zakonu Jedi istniały specjalne okręty przystosowane do nauki młodych Jedi. Ich rozmiary bywały różne, jedne mieściły na swoim pokładzie kilku członków załogi, na innych mogły przebywać setki uczniów i tuziny instruktorów.
Nauczanie odbywało się nie tylko w specjalnych akademiach – część instruktorów przemierza zakątki galaktyki, by tam poszukiwać obiecujących uczniów. Czasami specjalnie brali na taką podróż jednego z podopiecznych, a czasem i pełnoprawnych rycerzy. Taki rodzaj nauki pozwalał Jedi zapoznać się z prawdziwymi, życiowymi problemami istot w Galaktyce.
W przypadku Instruktorów warto niezależnie rozpatrzeć grupę Instruktorów walki na miecze świetlne.
Aby uzyskać ten tytuł, Jedi musieli wpierw sprawdzić swoje umiejętności w prawdziwej walce. Nauczali oni młodych Jedi podstaw form od I do VI we wszystkich możliwych ośrodkach szkoleniowych Zakonu Jedi. Wszyscy Instruktorzy posiadali tytuł mistrza i musieli być wskazani przez Mistrza Bitewnego oraz wybrani przez Wysoką Radę.
Mistrzem Bitewny był najczęściej najzdolniejszy z Instruktorów, który nadzorował szkolenie adeptów Mocy w całym Zakonie. Zawsze tylko jedna osoba w danym czasie mogła nosić ten tytuł.
Cin Drallig, Mistrz Bitewny podczas Wojen Klonów.